Ο χρυσός θεωρείται μια από τις ασφαλέστερες επενδύσεις σε περιόδους κρίσης. Όποτε «ασθενεί» η οικονομία, η τιμή του πολύτιμου μετάλλου ανεβαίνει. Όσοι πόνταραν στον χρυσό λίγο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, είδαν να διπλασιάζεται το ποσό που είχαν επενδύσει εντός μιας μόνον τριετίας. Η εξίσωση είναι απλή και γνωστή στους περισσότερους: όσο περισσότερο κλονίζεται η οικονομία, τόσο περισσότερο αστράφτει ο χρυσός.

Τώρα όμως που οι χώρες της Δύσης άρχισαν να ανακάμπτουν και πάλι οικονομικά, υποχωρεί και η τιμή του χρυσού. Η εξέλιξη αυτή δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη, όπως επισημαίνουν ειδικοί: τα τελευταία χρόνια πολλοί επενδυτές στράφηκαν στον χρυσό φοβούμενοι τις συνέπειες των πληθωριστικών πιέσεων. Αυτές προκλήθηκαν από την ακολουθούμενη πολιτική πολλών κεντρικών τραπεζών να πλημμυρίσουν τις αγορές με φθηνό χρήμα για να σταθεροποιήσουν την οικονομία. Εν τω μεταξύ όμως οι κεντρικές τράπεζες πάτησαν φρένο στην κοπή χρήματος, με αποτέλεσμα η τιμή του χρυσού να υποχωρήσει κατά 30 % σε διάστημα μόλις έξι μηνών.

Το ερώτημα βέβαια είναι για πόσο ακόμη θα συνεχίσει να ισχύει αυτή η απλή εξίσωση; Πολλά συνηγορούν υπέρ του ότι η κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού είναι απλώς μια διορθωτική κίνηση και όχι μια μακροπρόθεσμη τάση την οποία προβλέπουν πολλοί ειδικοί. Γεγονός είναι ότι όσοι ποντάρουν στην περαιτέρω μείωση της τιμής του χρυσού, αντιμετωπίζουν το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία που δεν λαμβάνει υπόψη έναν από τους σημαντικότερους παίκτες: την Κίνα.

Σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν καταγράφεται σήμερα μεγαλύτερη ζήτηση και αγορά χρυσού από ότι στην Κίνα. Ενώ το 2012 είχαν αξιοποιηθεί –πχ. για την κατασκευή κοσμημάτων- περίπου 830 τόνοι χρυσού, το 2013 ξεπέρασαν τους 1.000 τόνους. Στο μεταξύ μάλιστα η Κίνα έχει εκτοπίσει την Ινδία από την θέση του μεγαλύτερου εισαγωγέα χρυσού στην ασιατική ήπειρο.

Η αύξηση της ευημερίας στην Ινδία έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια και σε κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης του χρυσού. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα και στην Κίνα, μόνον που λαμβάνει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, δεδομένου ότι η οικονομική ισχύς της Κίνας είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την ινδική. Η τεράστια ζήτηση που έχει ο χρυσός στη χώρα, επιβεβαιώθηκε και τον Ιανουάριο: ενόψει της κινεζικής πρωτοχρονιάς, το πολύτιμο μέταλλο είχε για άλλη μια φορά την τιμητική του.

Στον χρυσό δεν επενδύουν όμως μόνον οι πλούσιοι Κινέζοι αλλά και η ίδια η κυβέρνηση. Το Πεκίνο πρέπει να επενδύσει τα τεράστια συναλλαγματικά της αποθέματα και ο χρυσός φαίνεται πως ενδείκνυται για να διαφοροποιήσει τις επενδύσεις του. Αναλυτές εκτιμούν ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αγοράζει χρυσό, με συνέπεια να αρχίζει να αυξάνεται και πάλι η τιμή του. Παρόμοια τακτική ακολούθησε το Πεκίνο και πριν από μερικά χρόνια όταν οι τιμές βιομηχανικών πρώτων υλών, όπως του χαλκού, βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση.

Κανείς δεν αγόραζε τότε, εκτός από τους Κινέζους, οι οποίοι ακολούθησαν τον απλό κανόνα: μαζικές αγορές όταν η τιμή είναι χαμηλή. Το αποτέλεσμα ήταν και τότε αξιοσημείωτο: η ζήτηση αυξήθηκε και αυτό οδήγησε και σε αύξηση της τιμής των πρώτων υλών.

Εάν λοιπόν οι γκουρού των αγορών της Δύσης εμείνουν στη θεωρία τους ότι λόγω της ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας η τιμή του χρυσού θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα, τότε δεν αποκλείεται να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Η κινεζική αγορά είναι αρκετά μεγάλη και δυναμική για να επηρεάσει καθοριστικά τη μοίρα του πολύτιμου μετάλλου. Εάν συνεχιστεί αυτό το κύμα μαζικών αγορών χρυσού εκ μέρους της Κίνας, η τιμή του δεν πρόκειται να παραμείνει στα σημερινά επίπεδα.